ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ
Tι είναι απεργία;
Η απεργία είναι η συνειδητή και συλλογική αποχή των εργατών από την εργασία. Είναι ένα από τα σημαντικότερα μέσα πίεσης προς τα αφεντικά και μία από τις μεγαλύτερες απειλές για την επιβίωση του παραγωγικού συστήματος .Μέσα από την συλλογική δράση της απεργίας φανερώνετε η δύναμη των εργατών να παραλύουν ολόκληρη την διαδικασία παράγωγης και αποδεικνύεται η εξάρτηση της τελευταίας από την εκμετάλλευση της εργατικής τους δύναμης. H δύναμη αυτή των εργατών να πλήξουν το κεφάλαιο έρχεται στην επιφάνεια μέσα από μια διαδικασία εσωτερικής ζύμωσης και αλληλεπίδρασης μέσα στους χώρους δουλειάς. Οι εργαζόμενοι ξεπερνούν τις τυπικές σχέσεις που αναπτύσσονται λόγω του φόρτου εργασίας και της επίβλεψης από προϊστάμενους και αφεντικά. Αρχίζουν να μιλάνε πολιτικά για τις κοινές ανάγκες ,τα κοινά προβλήματα και ψάχνουν μια κοινή λύση μέσα από τη συλλογική δραση.Αντιλαμβανονται λοιπόν τη σημασία της θέσης τους μέσα σε ολόκληρη την παράγωγης και τη δυναμική που μπορεί να έχει η συλλογική τους ανυποταξία .Αρνούνται να εργαστούν και βγαίνουν στο δρόμο όπου αναπτύσσονται ανάμεσα τους η εμπιστοσύνη και η αλληλεγγύη δυο συναισθήματα( και πρακτικές )επικίνδυνα για τα αφεντικά. Η άρνηση όμως εκτός από την παράγωγη πρέπει να επεκτείνεται και στην κατανάλωση ώστε το σύστημα να πλήττεται από κάθε κερδοφόρα πλευρά.
Η ΓΣΕΕ ,το ΠΑΜΕ (και οι υπόλοιποι εργατοπατέρες)
Παρά την ιδιαίτερη άξια που βρίσκουμε σε κάθε απεργιακή κινητοποίηση δεν θα μπορούσαμε να μην μιλήσουμε για την ξεπουλημένη ΓΣΕΕ και το ρολό της στο εργατικό κινημα.Ειναι πλέον ολοφάνερο ότι η ΓΣΕΕ δεν εκπροσωπεί σε καμία περίπτωση τα συμφέροντα των εργατων,ειναι απλά ένα κεντρικό όργανο μέσω του όποιου οι εργατοπατέρες συνδιαλέγονται με τα αφεντικά και παραδίδουν αμαχητί όλες τις κατακτήσεις των εργατών. (πιο πρόσφατο παράδειγμα οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας)Σε καμία περίπτωση επίσης δεν τρέφουμε αυταπάτες ότι με τις 24ωρες απεργίες που κηρύσσει η ΓΣΕΕ αραιά και που θέλει να πιέσει τα αφεντικά. Οι απεργίες αυτές δεν είναι τίποτα άλλο παρά εκτονώσεις της συσσωρευμένης οργής των από τα κάτω και προσπάθειες διατήρησης μιας ελαχίστης κοινωνικής νομιμοποιησης.Για να μην παρεξηγηθούμε όμως , δεν θεωρούμε ότι το (κύριο) πρόβλημα της ΓΣΕΕ είναι οι διεφθαρμένοι συνδικαλιστές. Η ΓΣΕΕ ως τριτοβάθμιο συνδικαλιστικό όργανο με κύρια χαρακτηριστικά την ανάθεση, την αντιπροσώπευση και τη διαμεσολάβηση δεν θα μπορούσε να είναι τίποτα καλύτερο. Είναι εντελώς απομακρυσμένη από τους χώρους δουλειάς και τις ιδιαίτερες συνθήκες που επικρατούν στον κάθε ένα και δεν έχει καμία σχέση με τους εργαζόμενους και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν. Άλλωστε δεν θεωρούμε ότι υπάρχει κάποιος περισσότερο ικανός να υπερασπιστεί τα συμφέροντα των εργαζομένων από τους ιδιους.Στο ίδιο σκεπτικό κινείται και η κριτική μας προς το ΠΑΜΕ .Το ΠΑΜΕ είναι μια προσπάθεια υποκατάστασης της ΓΣΕΕ και όχι μια διαφορετική πρόταση για τον εργατικό συνδικαλισμο.Δεν θεωρούμε όμως ότι η λύση είναι η δημιουργία ενός πανομοιότυπου οργάνου με μονή διάφορα την ύπαρξη ιδεολογικών προαπαιτούμενων.
Σωματεία βάσης
Επειδή όμως οι καιροί είναι κρίσιμοι, η στείρα κριτική δεν είναι επίσης λύση. Τον τελευταίο καιρό εργαζόμενοι από διαφόρους κλάδους έχουν προσπαθήσει να οργανωθούν πάνω σε ένα εντελώς διαφορετικό μοντελο,αυτο των σωματείων βάσης. Τα σωματεία βάσης αποτελούνται από εργαζόμενους που θέλουν να δράσουν οι ίδιοι περά από τη διαμεσολάβηση και την αντιπροσωπευση.Που θέλουν να βρεθούν με τους συναδέλφους τους ανεξάρτητα από ιδεολογικές πεποιθήσεις και να αλληλεπιδράσουν μέσα από δομές χωρίς ιεραρχία και βασιζόμενοι στις γενικές συνελεύσεις όπου όλοι μπορούν να συμμετεχουν.Οταν βεβαία ακόμα και αυτές οι προσπάθειες αλλοιώνονται σε σωματεία σφραγίδες, ανύπαρκτα δηλαδή που αποτελούνται μονό από κομματικά στελέχη, τότε χάνουν κάθε νόημα και φυσικά μας βρίσκουν αντίθετες/ους.
τι κάνουμε στην απεργία ;
Η απεργία δεν είναι απλά μια μέρα χωρίς δουλεια.Ειναι μια μέρα αγώνα που όλοι πρέπει εκτός από την άρνηση να εργαστούμε, να βγούμε στο δρόμο και να διαδηλώσουμε για τα αιτήματα μας.Θεωρουμε ότι η συμμέτοχη στην απεργιακή πορεία έχει ιδιαίτερη σημασία για τι είναι ένας τρόπος να αναμειχθούμε με τους εργαζόμενους να αλληλεπιδράσουμε και να βρούμε τα κοινά μας σημεία. Είναι ένας τρόπος ακόμα αν είμαστε μόνο φοιτητές να ξεφύγουμε από τις συντεχνιακές διεκδικήσεις και να δημιουργήσουμε σχέσεις αλληλεγγύης .Η απεργιακή πορεία όμως δεν είναι και ένας πρωινός περίπατος. Φωνάζουμε συνθήματα περιφρουρούμε την πορεία και αποφασίζουμε τα χαρακτηριστικά, σαμποτάρουμε έμπρακτα και την κατανάλωση και δεν πηγαίνουμε μετά την πορεία για φαγητό ή καφέ σε μαγαζιά που άλλοι εργαζόμενοι δουλεύουν
Η απεργία αυτή έχει ιδιαίτερη σημασία όχι μόνο για τους τωρινούς αλλά και για τους μελλοντικούς εργαζόμενους. Η σφοδρή υποτίμηση της εργασίας και όλων των κοινωνικών κατακτήσεων(υγεία ,παιδεία) θα είναι η πραγματικότητα και για τις νέες γενιές εργαζομένων .
Αν δεν μοιραστούμε τώρα τον αγώνα θα μοιραστούμε αύριο την ήττα