ΜΙΑ ΓΕΥΣΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΜΟΥ
Μήπως πέσατε από το σύννεφα;
Άλλη μια δολοφονία από φασίστες, άλλο ένα θύμα του συστήματος. Αυτή την φορά ήταν ο Παύλος Φύσσας μουσικός, γνωστός για την αντιφασιστική του δράση. Καθώς πλέον πρόκειται για έναν έλληνα «συμπολίτη» μας και όχι για άλλον ένα πακιστανό ή μπαγκλαντεσιανό , δειλά δειλά οι φιλήσυχοι έλληνες πολίτες μουδιασμένοι καταδικάζουν την δολοφονία (και ταυτόχρονα την βία από όπου και αν προέρχεται έκτος βέβαια αν ασκείται «νόμιμα» από το κράτος και τα αφεντικά). Αγνοώντας κάθε πολιτική βάση, σιγοψιθύριζαν πως ίσως γνωρίζονταν, πως ίσως κάποιο λόγο είχε, πως ίσως έφταιγε η μπάλα εκείνο το βράδυ. Δημοκρατία(;) έχουμε, δεν σε σκοτώνουν επειδή απλά έχεις αντίθετη γνώμη και την εκφράζεις .
Είμαστε όλοι αντιφασίστες
Δεν θα μπορούσαν και τα μμε, το μεγαλύτερο όπλο του συστήματος, το μέσο παραγωγής της μαζικής κουλτούρας της υποταγής, της κατανάλωσης και της εμπορευματοποίησης των πάντων, να μην βάλουν το χεράκι τους στη διαμόρφωση της κοινής γνώμης. Με την κατά τα άλλα αντικειμενική τους ενημέρωση έστρωσαν το έδαφος για την κοινωνική νομιμοποίηση της ατζέντας των φασιστών ενσωματώνοντας στην κανονικότητα της τηλεόρασης τον ναζιστικό λόγο. Είναι αυτοί οι καλοστημένοι δημοσιογράφοι που εδώ και πόσο καιρό δίνουν βήμα σε κάθε λογής φασιστοειδή (μπας και ανέβουν λίγο τα νούμερα της τηλεθέασης) από βραδινές εκπομπές μέχρι κουτσομπολίστικα μεσημεριανά. Είναι οι ίδιοι που πρόβαλαν και νομιμοποίησαν τη βία των φασιστών παρουσιάζοντας τους από την μια ως αγανακτισμένους πολίτες και από την άλλη ως «καλούς χριστιανούς» που οργανώνουν συσσίτια για πατριώτες και παρέχουν προστασία σε ανήμπορες γιαγιάδες, ελληνίδες φυσικά.
Και όταν το σκηνικό άλλαξε ήταν αυτοί που τσακίστηκαν να τους καλύψουν χωρίς κανέναν ενδοιασμό, μέχρι που ο ίδιος ο δράστης τους άδειασε. Από τη μια μέρα στην άλλη, όλοι «άλλαξαν στρατόπεδο», με προτροπή της κυβέρνησης φυσικά, και ο αντιφασισμός έγινε της μοδός. Και επειδή την δουλειά τους ξέρουν να την κάνουν πολύ καλά, αποκαλύπτουν μόνο την εγκληματική δράση της οργάνωσης αποκρύπτοντας το συστημικό της πρόσωπο ( άμεση σύνδεση της με σημαίνοντα πολιτικά πρόσωπα και εφοπλιστές).
Το μακρύ μα-χέρι του συστήματος
Λίγα λόγια για την Χ.Α. Δεν πρόκειται απλά για ένα λίγο πιο βίαιο δεξιό πατριωτικό-εθνικιστικό κόμμα. Πρόκειται για μια νεοναζιστική εγκληματική οργάνωση με δολοφονική δράση εδώ και χρόνια. Είναι αυτοί που μαχαιρώνουν μετανάστες στα στενά, αυτοί που σπάνε πάγκους στις λαϊκές και στα πανηγύρια, αυτοί που σε σταματάνε στο δρόμο και σου ζητάνε τα χαρτιά σου για να δουν αν ανήκεις στο τιμημένο έθνος, είναι αυτοί που τραμπουκίζουν όποιους δεν τους αρέσει η φάτσα τους, αυτοί που σπάνε στο ξύλο όσους δεν είναι “αρκετά άνδρες” (σύμφωνα με τα δικά τους αρρενωπά κριτήρια) ή έχουν διαφορετική σεξουαλικότητα ή δεν είναι αρκετά υποταγμένες γυναίκες (εξάλλου ο σεξισμός συνδέεται άμεσα με τον φασισμό). Είναι οι κατά τα άλλα αντιμνημονιακοί που στηρίζουν τις φοροαπαλλαγές υπέρ εφοπλιστών και δέχονται χρηματοδότηση από μεγάλες επιχειρήσεις. Είναι οι «αντισυστημικοί» που σε κάθε κινητοποίηση βρίσκονται πίσω από τα ματ πετώντας πέτρες στους διαδηλωτές. Είναι τα τάγματα εφόδου και οι ρουφιάνοι στον αγώνα ενάντια στα μεταλλεία χρυσού στην Χαλκιδική. Είναι οι μπράβοι που πουλάνε προστασία στα μαγαζιά, με τις πλάτες της μαφίας και ακόμη οι νταβατζήδες που εκμεταλλεύονται μετανάστριες (στα δικά τους ξενοδοχεία ) για να ξεδώσουν οι ελληναράδες που στελεχώνουν τον εθνικό κορμό. Είναι “τα καλά παιδιά” που κάνουν όλες τις βρώμικες δουλειές κάτω από την εποπτεία και με τις ευλογίες της κυβέρνησης.
Η βόμβα έσκασε στα χέρια τους
Όλα καταλήγουν πως πρόκειται για πολιτική δολοφονία. Η κυβέρνηση ως προστάτης του δικαίου και της δημοκρατίας πρέπει να αναλάβει το ρόλο της, παραδεχόμενη πλέον το πραγματικό πρόσωπο του κόμματος που προστάτευε κάτω από τις φτερούγες του. Παρόλα αυτά ξέρουμε καλά πως καμία κυβέρνηση δεν πολεμάει τον φασισμό για να τον καταστρέψει απλά για να τον φέρει στα μέτρα της. Έτσι ο εισαγγελέας στέλνει ένταλμα στα μέλη της οργάνωσης στα σπίτια τους με μια οφθαλμοφανή επιείκεια . Οι χρυσαυγίτες παίρνουν τον χρόνο τους, κρύβουν ό, τι δεν πρέπει να βρεθεί, δίνουν οδηγίες στα τσιράκια τους που μένουν πίσω, ποτίζουν τα λουλούδια τους, βγάζουν το σκύλο για κατούρημα και μετά καταφθάνουν με ταξί στη ΓΑΔΑ. Ενώ από την άλλη η ίδια κυβέρνηση στα πλαίσια του συνταγματικού τόξου και έχοντας ήδη ενσωματώσει την ατζέντα των φασιστών, επιστρατεύει ή σπάει απεργίες με κατάφωρη βία ,συλλήψεις και τραμπουκισμούς, μπουκάρει σε στέκια και καταλήψεις κατηγορεί άδικα κόσμο, στήνει εγκληματικές οργανώσεις χωρίς καμία απόδειξη. Στόχος της είναι όσοι περισσεύουν (άστεγοι, άνεργοι, μετανάστες) αλλά και όσοι αγωνίζονται και στέκονται εμπόδιο στα μεγαλεπήβολα σχέδια τους. Αλλά δεν μας κάνει καμία εντύπωση αυτή η διαφορετική μεταχείριση γιατί όταν το κράτος απειλείται πραγματικά επιστρατεύει όλα τα μέσα για να προστατευτεί.
Καπιταλισμός –φασισμός: a love story
Όποιος δεν θέλει να μιλήσει για τον καπιταλισμό δεν πρέπει επίσης να μιλάει για τον φασισμό. Όσο και να προσπαθούν να μας πείσουν ότι η οικονομική κρίση είναι η αιτία για την άνοδο του φασισμού και ότι με την ανάπτυξη και την πρόοδο θα ξεπεραστούν όλα αυτά , εμείς απαντάμε ότι μπορεί η (ακόμη μία από τις πολλές ) κρίση ,με τις συγκεκριμένες οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες που προκαλεί, να είναι γόνιμο έδαφος για την ένταση τέτοιων ιδεών και πρακτικών οι αιτίες όμως είναι βαθιά ριζωμένες στην κυβερνητική πολιτική αλλά και στον ίδιο τον καπιταλισμό ως τρόπο ανάπτυξης και διακυβέρνησης. Ο φασισμός είναι το παιδί του καπιταλισμού, αυτός τον γέννησε σε μία από τις κρίσεις του, δεν ήταν ένα ατύχημα της ιστορίας και τον χρησιμοποιεί με πολλούς τρόπους κάθε φορά που τον χρειάζεται για την αναδιάρθρωση αλλά και την διαιώνισή του. Εξάλλου όλες οι αστικές δημοκρατίες του ανεπτυγμένου κόσμου ποτέ δεν δίστασαν να δανειστούν φασιστικές τεχνικές ελέγχου και διαμόρφωσης της κοινής γνώμης . Ο δρόμος προς τον νεοφιλελεύθερο ολοκληρωτισμό απαιτεί πειθαρχεία, υπακοή και απόλυτη συμμόρφωση στις επιταγές του συστήματος.
Μικροαστισμός και lifestyle μιζέρια
Οι «έντιμοι» έλληνες πολίτες δεν πρέπει να έχουν την συνείδηση τους καθαρή γιατί και τα δικά τους χέρια είναι βαμμένα με αυτό το αίμα. Ο φασισμός είναι διάχυτος στην ελληνική κοινωνία και δεν έχουμε καμία αμφιβολία για αυτό. Ρατσιστικός λόγος και πρακτικές (παράλληλα με τον μισογυνισμό) ήταν και είναι καθημερινό φαινόμενο πολύ πριν την εμφάνιση της χρυσής αυγής. Γυρίζοντας κανείς στην δεκαετία του ’90 , την περίοδο της καπιταλιστικής ανάπτυξης θα δει πως μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας στηρίχτηκε πάνω σε «μανωλάδες» παράλληλα με ένα αντιρατσιστικό μένος με τα πρώτα κύματα μεταναστών (που σημαίνει ακόμη περισσότερη εκμετάλλευση της εργασιακής τους δύναμης). Ακόμη είναι η έξαρση του εθνικισμού με αφορμή το μακεδονικό ζήτημα καθώς και οι καλλιεργούμενες εντάσεις με την τουρκία. Η ταμπέλα «προσεχώς βουλγάρες ή ρουμάνες» (ανάλογα με τα γούστα) σε όλες τις επαρχίες αλλά και στα μεγάλα αστικά κέντρα ,μια εκμετάλλευση μεταναστριών με αγαστή συνεργασία σωματεμπόρων και πελατών. Είναι η αντιμετώπιση των «περιθωριακών» και των μεταναστών με όρους υγειονομικούς προκαλώντας επίπλαστη ανασφάλεια και φόβο για τη δημόσια υγεία. Είναι ακόμη ο μεταμοντέρνος μεγαλοϊδεατισμός με αφορμή τους ολυμπιακούς αγώνες και κάποιες νίκες σε ποδοσφαιρικές διοργανώσεις που δικαιολογούσε πογκρόμ και λιντσαρίσματα αλλοδαπών. Μια διάχυτη lifestyle τσογλανιά συνοδευόμενη από γκλαμουριά και ένα χυδαίο νεοπλουτισμό που σιγοντάριζε την δήθεν ανωτερότητα του ελληνικού έθνους. Δεν πρόκειται απλά για ένα κίνημα, ένα κόμμα ή μια ιδεολογία αλλά για έναν τρόπο ζωής, μια ρατσιστική κουλτούρα που διακίνησε και ανέχθηκε η ελληνική κοινωνία.
Αγαπητή μου νομικάρια …
Μία οποιαδήποτε κίνηση απονομιμοποίησης κάποιου πολιτικού κόμματος ακόμη και αυτού του καθαρά φασιστικού ανοίγει έναν επικίνδυνο δρόμο για όσους και όσες θα συνεχίσουμε να μένουμε σε αυτή την χώρα. Μπορεί πολλοί να πιστεύουν πως ένας τέτοιος νόμος θα λύσει το πρόβλημα αλλά είναι βαθιά νυχτωμένοι. Μέσα σε αυτούς ανήκει και ένα μεγάλο κομμάτι της αριστεράς, η οποία καμία διάθεσή δεν έχει να αντιμετωπίσει το ζήτημα στις πραγματικές του διαστάσεις( καθώς σε καμία περίπτωση δεν απαρνείται τον καπιταλισμό, απλά , τι ειρωνεία , θέλει να το κάνει πιο ανθρώπινο). Μια από τις αρνητικές συνέπειες θα είναι η ηρωοποίηση των φασιστών στα μάτια των ψηφοφόρων τους καθώς θα πάρει λανθασμένα τις διαστάσεις του επαναστατικού, αντισυστημικού και ριζοσπαστικού κινήματος (κάθε άλλο παρά αυτό είναι) που αποτελεί απειλή για το σύστημα ( που τόσο καλά το εξυπηρετούσε μέχρι τώρα).
Ακόμη επειδή η καλύτερη άμυνα της αστικής δημοκρατίας είναι η αυτοκατάργηση της δε διστάζει να παραβεί τους ίδιους τους νόμους της. Και αυτό γιατί είναι το ίδιο το σύστημα που επέτρεψε στο ναζιστικό κόμμα να συμμετάσχει στις εκλογές με την δήθεν δικαιολογία ότι δεν γνώριζε τη δράση της, τώρα αναθεωρεί. Επιπλέον ανοίγει πλέον ο δρόμος για την εδραίωση και νομιμοποίηση της προορισμένης για μαζική κατανάλωση “θεωρία των δύο άκρων” . Από την μία υπάρχει η απειλή του επικίνδυνου φασισμού και από την άλλη οι ριζοσπάστες ,αντιδραστικοί, απεργοί καθηγητές κουκουλοφόροι, «προδότες του έθνους» εξισώνοντας, με ένα τεράστιο νοηματικό άλμα, αυτά τα δύο και θέτοντας τα εκτός του περίφημου «συνταγματικού τόξου». Προσπαθώντας να ριζώσει πιο βαθιά τα θεμέλια του κοινοβουλευτισμού και της αστικής δημοκρατίας παρουσιάζοντας το ως τον μόνο τρόπο σωστής διακυβέρνησης και προστασίας των υπηκόων της από τα προβλήματα που το ίδιο το κράτος προκαλεί. Ας έχουμε κατά νου αγαπητοί συμφοιτητές πως ο νόμος (που τόσο πολύ αγαπάτε) δεν μπορεί να ρυθμίσει μια τέτοια κοινωνικοπολιτική κατάσταση. Ο νόμος είναι απλά ο συσχετισμός των δυνάμεων όπως αποτυπώνεται από τα πάνω. Αυτοί που φτιάχνουν τους νόμους είναι αυτοί που ορίζουν κάθε φορά ποιος είναι ο εχθρός και ποιος ο φίλος του συστήματος και στρέφουν τον κόσμο προς αυτή την κατεύθυνση διαμορφώνοντας την αντίστοιχη ιδεολογία για να επιτευχθεί η ανάπτυξη του καπιταλισμού
(εξάλλου αυτός είναι και ο μόνος στόχος τους). Έτσι για εμάς, η απάντηση του κράτους στο φασισμό είναι κενό γράμμα.
Να τους δω να τρέχουν…
Ας μην γελιόμαστε. Ο φασισμός ως κοινωνικό ρεύμα δυστυχώς ριζωμένος στην κοινωνία δε ρυθμίζεται με νόμους (άλλωστε ποιοι θα τους εφαρμόσουν; Οι φασίστες μπάτσοι ή οι φασίστες του συνταγματικού τόξου;) Αντίθετα η απάντηση που μας αναλογεί θα δοθεί με διαρκή μάχη στα πεδία όπου ο φασισμός γεννιέται, στον δρόμο, στις γειτονιές, στα σχολεία και στην εργασία ενάντια στην ιδεολογία και τις σχέσεις που γεννά. Οι μόνοι που είμαστε αρμόδιοι να απαντήσουμε είναι όσες αηδιάζουμε με τον τσαμπουκά των χρησαυγιτών, αυτοί που αντιστεκόμαστε στη διάλυση των ζωών μας, αυτές που αναζητούμε σχέσεις μεταξύ ντόπιων και ξένων χτίζοντας κοινές συνελεύσεις των εκμεταλλευομένων διαλύοντας στην πράξη την ιδέα του έθνους. Και όλα αυτά μέχρι οι φασίστες να πάρουν πόδι κλοτσηδόν και από τους χώρους και από τις συνειδήσεις μας.
Απόδραση
αυτόνομη παρέμβαση στη νομική
apodrash.espivblogs.net