ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΔΗΛΩΣΗΣ ΣΥΓΓΡΑΜΜΑΤΩΝ
Την Τετάρτη (14.3) ξεκίνησε η περίοδος δήλωσης συγγραμμάτων για τους φοιτητές και τις φοτιτήτριες του ΑΠΘ ή αλλιώς το παιχνίδι «Προσπάθησε να την παλέψεις με λιγότερα βιβλία». Γι’ αυτήν τη νέα όλο σασπένς πρόκληση ευθύνεται ο νόμος πλαίσιο ν.4009/2011 (μετά από ερμηνευτική Υπουργική Εγκύκλιο),ο οποίος προβλέπει τον ορισμό του ακαδημαϊκού συγγράμματος ως το «ένα απαραίτητο βιβλίο για το εκάστοτε μάθημα». Αρχικά βέβαια θα πρέπει να κάνεις τη σωστή επιλογή σχετικά με το ποιο είναι το πιο αναγκαίο απ’ τα αναγκαία για την κάλυψη της ύλης σύγγραμμα.Στη δίκη μας σχολή κάποια απ’ αυτά τα μαθήματα είναι η πολιτική δικονομία 1 και 2, γενικό εμπορικό- βιομηχανική ιδιοκτησία, αξιόγραφα- ασφαλιστικό και ειδικό ποινικό.
Εντατικοποίηση μυρίζει.
Όπως διαμορφώνεται η κατάσταση,θα πρέπει να τρέξεις πίσω από καθηγητές και συμφοιτητές προκειμένου να πάρεις σημειώσεις, να παρακολουθήσεις μαθήματα αν και η παρακολούθηση δεν είναι ακόμα υποχρεωτική, να στραβώνεσαι μπροστά στον υπολογιστή, να κάνεις πλούσια τα φωτοτυπάδικα βγάζοντας φωτοτυπίες επί φωτοτυπιών ή στην τελική να πληρώνεις τα βιβλία. Κάπως έτσι δρομολογείται η εντατικοποίηση των ρυθμών σπουδών μας. Στους πρόθυμους που σπεύδουν να κάνουν λόγο για ευρωπαϊκά μοντέλα εκπαιδευτικής διαδικασίας που παράγουν πιο καταρτισμένους επιστήμονες και θέλουν να τελειώνουμε με την εποχή της «ήσσονος προσπαθείας», απαντάμε πως η κριτική στη γνώση και τις διαδικασίες παραγωγής της είναι κριτική μόνο όταν βλέπει το πανεπιστήμιο ως αυτό που πραγματικά είναι:κοινωνικό εργοστάσιο.Ειδάλλως πρόκειται για φανφαρολογίες και λόγια κενά περιεχομένου(το λέμε ευγενικά).
Μήπως ψάχνουν για μαλάκες;
Μόλις το είπαμε εμείς βλέπουμε το πανεπιστήμιο ως κοινωνικό εργοστάσιο. Η λειτουργία του υπήρξε ανέκαθεν η παραγωγή των μελλοντικών εργατών που θα στελεχώσουν την παραγωγή σύμφωνα με τις μεταβαλλόμενες ανάγκες του καπιταλισμού. Και μετά το βαρύδγουπο αξίωμα, να το πούμε απλά: Η απόσυρση του κράτους από την παροχή δωρεάν συγγραμμάτων σημαίνει ότι η ευθύνη για την απόκτηση αυτών βαραίνει τις φοιτήτριες και τους φοιτητές. Με λίγα λόγια το κράτος λέει «πλήρωσε για να σε εκμεταλλεύομαι με καλύτερους όρους αλλιώς μου περισσεύεις». Σε αυτό το κλίμα δίνουν και παίρνουν διδαχές του τύπου « μην πίνετε τόσους καφέδες, αγοράστε τα βιβλία σας» οι οποίες πέρα από το γεγονός ότι δεν είναι ρεαλιστικές(πόσοι καφέδες αναλογούν στον πρώτο τόμο πολιτικής δικονομίας άραγε;),προσπαθούν να μας πείσουν ότι δεν έχουμε ζωή εκτός αμφιθεάτρου.
Επόμενη στάση: e–books
Τα ηλεκτρονικά συγγράμματα που σε λίγο καιρό θα είναι κοντά μας(αφού κατοχυρωθούν τα πνευματικά δικαιώματα συγγραφέων,εκδοτών και διαχειριστών βάσεων δεδομένων) δεν είναι απλώς εκσυγχρονισμός και μετάβαση στην εποχή της ψηφιακής τεχνολογίας, δεν είναι απλώς μείωση του κόστους σπουδών. Είναι μετασχηματισμός του τρόπου διαχείρισης της πληροφορίας και εν τέλει της γνώσης.
Πρόκειται για μερικές πρώτες σκέψεις που θα θέλαμε να μοιραστούμε,να αναθεωρήσουμε ή να εξελίξουμε με όσους και όσες προβληματίζονται…
…για τα συγγράμματα που λιγοστεύουν
και τα περιθώρια που στενεύουν
Την Τετάρτη στις 5 στον τέταρτο όροφο της νομικής
αυτόνομη παρέμβαση στη νομική